Гэта старонка не была вычытаная
Лезе пан да Бандароўны,
Ўвесь гарыць, бы ў жары:
Тая жартаў не пазнаўшы,
Зьехала па твары.
IV
Жутка, жутка дым пажарны
Бухае уночы,
А жутчэй яшчэ у пана
Задымелі вочы.
Выгражае кулакамі
Ўсёй казачай браці:
— Ўсе адказ дасьцё мне зараз —
Дочка, бацька, маці!
— Асьцярожна, ясны пане,
З грозьбамі сваімі!
Забурчала старшына ўся,
А моладзь — за імі,
Выбег з хаты пан Патоцкі
Зваць сваю дружыну,
А старэйшы людзі вучаць
Бедную дзяўчыну:
— Уцякай-жа за пагодай
Донька маладая,
Покі дзень засьвеціць ясны,
Покі сіл хапае!
Пан з Канева на даруе
Хараству тваёму,
Як ня ўмее дараваці
Ён нідзе нікому.
Уцякала Бандароўна
Ў поле з цёплай хаты,
Абымала яе ночка,
А вецер крылаты
