Гэта старонка не была вычытаная
Ой, гуляй-жа Бандароўна,
З вечару да ранку!
Цябе вораг ужо сочыць,
Сочыць на каханку.
III
К таму часу ў Берастэчка
К дружыне казачай
Прыблукаўся пан Патоцкі
З хэўраю лядачай.
Як пачуў ён у карчомцы
Зычную забаву,
Туды йдзе сваю бясчэсну
Паказаці славу.
Банкятуе з казакамі,
Мёд, віно п‘е квартай,
К маладзіцам і дзяўчатам
Лезе смольлю ў жарты.
А найгорай к Бандароўне
Ён прыстаў абрыдна;
Цалаваць, абняці хоча,
Ажно глянуць стыдна.
Асьцярожна, пан Канеўскі!
Будзе ліха, будзе,
Не забудзься, што сумленьне
Ёсьць і ў простым людзе!
Не папусьціць ў крыўду славу,
Славу ды свабоду,
Хоць і дуж ты, і багаты,
Ды панскага роду.
Ох, патрапіць народ часам
За сябе ўступіцца, —
Асьвяціць зямлю пажарам,
Сьвежай кроўю ўпіцца!
