Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 5.pdf/132

ДУМКА

Покуль старасьць неўдалая
Костак з ног ня вале, —
Рвіся, думка маладая,
Туды, вышай, далей!

К таей праўдзе ненапраснай,
К шчасьцю і свабодзе,
Рвіся, покуль будзе ясна,
Покуль будзе годзе.

Гарапашна, непрасьветна
І ў душы і ў хаце, —
Стане горай няпрыветна,
Калі будзем спаці.

Дык жывучы скокам-бокам,
Покуль сэрца точыш,
Рвіся, думка, ненарокам, —
Знойдзеш, што захочаш!

---