На пачэсным на пасадзе
Ў роднай долі, ў роднай радзе?
А калі-ж мы загуляем
За вялікім караваем,
Закалышымся каронай
Ля дубровы ля зялёнай?
А калі-ж наклеплем косы
На чырвоныя на росы,
Што палеткі сушаць нашы, —
Хлеб людзям, а коням пашу?
А калі-ж пясьняр вялікі
Нашай песьняй пусьціць клікі
І гарой і даліною,
Дрогне небам і зямлёю?
А калі ўсё гэта будзе?
Дзе схавана, дзе марудзіць?
Ходам ходзіць — ня прыходзіць,
А здаецца клічам годзіць…
Клічам каняй на пагоду
Ад усходу да заходу,
Молім, сеем рэчкай сьлёз
Ад марозаў да марозаў;
І нічога, а ўсё толькі
Паганяюць больку болькі,
Са старонкі левай, беднай
Маладзік страчаем бледны.
Ждуць пасеву горы, долы,
Нашы нівы, нашы сёлы,
Няма-ж месца ад залома
Ані ў полі, ані дома,
Пакрывіла сьцюжа хаты,
Пазьмятала стрэх з латаў —
