Гэта старонка не была вычытаная
Тутка — могілкі шарамі
Між лазовымі кустамі,
Толькі крыжу штось ня відна…
Знаць, яму тут стала стыдна.
А вось сельская зноў хата.
Каля хаты плот, як крата:
Мужычок сядзіць у хаце
І пляце сабе сам лапці.
Далей — тое ўсё, як казка…
А за працу мне што ласка:
З гурту — нітачка, другая,
А ўжо голы пятлю мае.
Абыходзячы гасьцей з шапкай.
Будаваў без інжынэра,
Бяз людзей і без сякеры.
КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ
кідаючы медзякі ў шапку, пасьля чаго фокусьнік выходзіць з шынкоўні.
Што-ж? ня дрэнныя паперы.
Па выхадзе фокусьніка Сам пачынае нехаця званіць пальцамі па леры. Усе зьвяртаюць на яго ўвагу.
КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ
А, лернік! Што там шэпчаш звонам?!
Грымні, каб чутна ўсім было нам.
САМ
кладучы леру на каленях
Канечна, мае голас лера,
Бы толькі слухалі вы шчыра.
Грае, монотонна напяваючы.
Ходзіць сьцежкай-пуцявінай
Ад хаціны да хаціны
