Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/84

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

1-я

падсаджваючыся к Саму

Ты што адзін так, небарака,
І чаркі, бачу, не чапаеш?
Са мною выпі, як са ўсякай,
І думай, што з дачкой гуляеш.

САМ

падымаючы з дзяўчынай чарку

За тых, хто родны край зьніштожыў
І і к цемрам вечным кладкі мосьціць.
За тых…

ШЫНКАР

перапыняючы Сама

А што на сьвеце божым
Чутно цікавенькага, госьці?

ПРЫ 1-м СТОЛІКУ

1-шы

Што-ж? Народ грэецца, як можа:
Агонь раскладвае усюды.

2-гі

З кастры сплясьнеўшай і саломы…
І то ўсё грэюцца прыблуды.

ПРЫ 2-м СТОЛІКУ

1-шы

Масты старыя йдуць на зломы,
Старыя стаў паліць руіны.

2-гі

Не збудаваўшы сабе новых —
Мець будзе духу, як з націны.

ПРЫ 3-м СТОЛІКУ

1-шы

Ўжо тлеюць вогнішчы у ровах,
Пяройдуць скора і на горы.