Гэта старонка не была вычытаная
2-гі
А каб мацней была ад яду, —
Як сьмерць сама — так зьвіўнай, крутай.
1-я ДЗЯЎЧЫНА
стаўляючы гарэлку
Кагось ці штось, але атруціць.
Уваходзяць двое.
1-шы
Як пяруном страляе ў сьцены,
Кладзе нябожчыкаў ў бяспуцьці.
2-гі
Людзей зьядае, як конь сена.
Садзяцца за шосты столік.
1-шы
Таей, што льлецца зьменнай хваляй,
Ў шалёным высьвенцанай зельлі.
2-гі
Каб аж нябожчыкі ўставалі,
Каб аж крыжы з магіл запелі.
2-я ДЗЯЎЧЫНА
падаючы гарэлку
Хтось запяе, хоць мо‘ ня ўстане.
Уваходзіць Сам — адзін.
САМ
На небе сонца зьледаваціў,
Імглою зоры ўсе загаціў,
Зямлю патрэскаў на кургане.
Садзіцца за сёмы столік.
Ня будзьце-ж толькі скупы ў мерцы, —
А крэпкай так, як кроў жывая;
Каб так паліла ў цэлым сэрцы,
Як хата родная палае.
