Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/71

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ПАДРОСТАК

са скрыпкай, разглядаючы ўсіх

Ну, цяпер-то ўжо вясельле
Не такое, як мы мелі

Са сваёю маладухай.
Рэзнуць можа ім ад вуха.

Строіць скрыпку.

МУЗЫКА

усхапіўшыся

Ты дзе скрыпку ўзяў, псяюха?

Уваходзіць прыстаў, два стражнікі і куча пагарэльцаў за імі. Усе ўстаюць, сядзіць толькі сьляпая, падростак і Сам.

ПРЫСТАЎ

Что, друзья моі — нешчасьце?

КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ

Так, так, барынька, прапасьці
Ні за грош усім нам трэба.

ПРЫСТАЎ

Ну, ну! ласкаў гасподзь з неба.

Цяпер толькі, мае брацьці,
Ў пратакол усё сьпісаці —

Як і што — я мушу тутка.

ВОЙЧЫМ МАЛАДОГА

Гэта пойдзе, барын, хутка.

ПРЫСТАЎ

садзячыся на падстаўленай яму лаўцы і дастаючы торбу з паперамі

Ну, кажэце, як было ўсё.

МАЧЫХА МАЛАДОЙ

Так пайшло, як пачалося…