Гэта старонка не была вычытаная
СЬЛЯПАЯ
маўчаўшая дагэтуль
Што тут творацца за дзівы,
Божа ты мой літасьцівы?!
Стогнуць, плачуць і рагочуць…
Што ім трэба? Чаго хочуць?
ДЗЯЎЧЫНКА і ХЛОПЧЫК
выбягаюць ужо саўсім зьбедзіўшыся і асалавеўшы і чапляюцца за спадніцу вар‘яткі
Мама, мама, дзе наш тата?
ВАР‘ЯТКА
Вон, ягнята, вон, шчанята!
Снуе далей навокал грушы; дзеці ад яе не адстаюць. Выходзяць, нясучы лаву і другое ламацьцё, стары, старая і іх нявестка.
СТАРЫ
садзячыся ля стала на зямлі; панура
Ну, цяпер ужо дажынкі.
СТАРАЯ
нагінаючыся над Самам
Адвязаўся, бедачынка,
Сам адплутаўся, міленькі.
НЯВЕСТКА
з дзіцем на руках, таксама нагінаючыся
А як змучыўся усенькі!
САМ
ачуняўшы трохі, стогнучы хрыпла
Ратаваці бег з папару
Усіх чыста ад пажару.
СТАРАЯ
садзячыся з нявесткай наабапал яго, заламаўшы на каленях рукі, маркотна
Што рабіці, што чыніці?
