Гэта старонка не была вычытаная
СТАРЫ
перапыняючы.
Конь быў дома.
СТАРАЯ
Бег са смолкай і саломай
Ўжо пад воласьць, кажуць людзі.
НЯВЕСТКА
галосячы
Што-ж, міленькі, цяпер будзе?
Ў ссылку могуць засудзіці,
А мне хоць ідзі ў сьвет з дзіцем.
СТАРЫ
глуха
Не жалеў ты бацькі, маці,
Ані жонкі, ні дзіцяці.
СТАРАЯ
сьлязьліва
Колькі бедненькаму мукі:
Зьбілі так, зьвязалі рукі.
Хоча разьвязаць.
СТАРЫ
Не чапай бяз часу, маці, —
Гэтым нам не ўратаваці,
Толькі можа стацца горай.
Усё роўна ўжо дзень скора:
На верх праўда выйсьць павінна,
Хоць-бы мела ўзяць нам сына.
НЯВЕСТКА
ўціраючы сьлёзы
Так, ці сяк — ня вернем хаткі…
Прынясем пайдзем астаткі.
Уздыхаючы адыходзяць.
