Гэта старонка не была вычытаная
ПАДРОСТАК
выбягае са скрыпкай
Хі! Якога бачу франта…
Вось абняў, як дзеўку, грушу,
На‘т рукамі не паруша…
Я хоць з бабай ажаніўся,
Гэты-ж к дрэву прычапіўся.
Да Сама.
Дрэнна, дзядзька! Невялічкі
Смак пад дзічкай ня ўрваць дзічкі.
Ну, пушчу цябе на волю,
Вазьмі бабу маю толькі; —
Ўсяго першы дзень жанаты,
А ўжо хоць ідзі вон з хаты.
Адно ты мяне ня выдай…
Хоча разьвязаць пояс, але, аглянуўшыся, уцякае.
СТАРАЯ
за ёй нявеста падбягае, і хмурна ідзе стары, кідаючыся са сьлязьмі к Саму
А!.. сынок мой, ці-ж ты збрыдаў
Хаткай, намі так бяз жалю?
СТАРЫ
панура
Ці то праўда, што казалі?
СТАРАЯ
Ўсё бацьком сказаць павінен.
САМ
з болем
Хоць зарэжце, я ня вінен:
На начлезе быў… З папару
Ратаваць бег ад пажару,
А яны мяне…
