Гэта старонка не была вычытаная
ВАР‘ЯТКА
дастае вянок і кладзе на галаву
А як з сватам і дружынай?
ПАДРОСТАК
сам да сябе
Ну, нявеста! каб лепш згінуў.
Да яе.
Я ўсім буду, мая душка, —
Разам — сватам, мужам, дружкай.
Дастае з игрушы хвастач і — як сват — закручвае сабе праз плячо; адрывае кусок з лісьцямі галінкі і прычэплівае к грудзям
ВАР‘ЯТКА
І музыкай, і музыкай.
Глянула на сьляпую і кладзе на галаву ёй кусок сухой галіны, скруціўшы абручом.
А ты, імасьць, будзь нам свацяй!
ПАДРОСТАК
Час вясельле пачынаці.
Садзіцца на калысцы і пачынае йраць і прыпяваць; вар‘ятка, цянюючы каля ігрушы, падцінае яму на языку.
Былі ў бацькі тры сыны,
Гоп-я!
Да ўсе-ж яны Васілі,
Гоп-я!
ДЗЯЎЧЫНКА і ХЛОПЧЫК
выбягаюць і з плачам кідаюцца да вар‘яткі.
Мама! мама! дзе наш тата?
ВАР‘ЯТКА
Вон, ягнята, вон, шчанята!
Далей прыпявае пад музыку з падросткам.
