Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/60

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ПАДРОСТАК

сам да сябе

Проста з поля зышла цётка.

ВАР‘ЯТКА

На, пасьсі, на, дзіцянятка!

Ты ня вер, што кажуць людзі,
Быццам таткі ўжо ня будзе.

ПАДРОСТАК

сам да сябе

Жджы к Пятру сырка, матуля.

ВАР‘ЯТКА

Маеш мамку, а татуля?..

Неўспадзеўкі к падростку.

Я з табою ажанюся.

Хоча абняць яго.

ПАДРОСТАК

сам да сябе

Клёпкі ўсе згубіла, мусіць.

ВАР‘ЯТКА

Толькі як вясельле ўстроіць?

ПАДРОСТАК

сам да сябе

Трэба бабу супакоіць.

Да вар‘яткі, паказваючы скрыпку.

Я пайграю — ты паскачаш.

ВАР‘ЯТКА

А вянок дзе?

ПАДРОСТАК

паказваючы на грушу

Ці-ж ня бачыш?