Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/62

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Адзін коні пасе,
Гоп-я!
Другі лапці пляце…

Пачуўся з боку пажару гоман і крык: „дзяржы моцна!“ „бі колькі ўлезе!“

ПАДРОСТАК

прыслухаўшыся, ускаквае

Цяпер, жонка, давай драла,
А то, каб не перапала

І табе, і мне таксама.

Выбягаюць абое.

ДЗЯЎЧЫНКА і ХЛОПЧЫК

бягучы за вар‘яткай з плачам

Дзе наш татка? мама, мама!

Увальваецца гурмам куча людзей, валакучы і тузаючы Сама.

САМ

Хоць зарэжце — ўсё мне роўна:
На начлезе быў сягоньня.

Пламя ўзгледзеўшы з папару,
Ратаваць бег ад пажару…

Я ня вінен, хоць зарэжце…

1-ы ГОЛАС

з грамады.

Лжэ, сабака, праўду бэсьце:

Конь згарэў яго у хлеве.

САМ

Хоць павесьце тут на дрэве.
На начлезе…

1-гі ГОЛАС

перапыняючы

А з сякерай,
Зьвёўшы хаты, ў воласьць мерыў?