Гэта старонка не была вычытаная
Мірам кончым гэту справу:
Я — наўцекі, ты — пад лаву.
Саскаквае са стала і адбягае ў бок.
СТАРЫ
Такі воласьць абароняць.
НЯВЕСТКА
Дзе-ж? усіх к ратунку гоняць:
Мяне з дзіцем — то хацелі.
СТАРАЯ
З двара з помпай прыляцелі:
Людзі ім ваду цягаюць,
Яны кішкаю пускаюць
На закоты, на застрэшкі…
СТАРЫ
Ну, ідзем, ня ўзялі дзежкі.
Адыходзяць.
ПАДРОСТАК
выбегшы з укрыцьця
А цяпер мая ўжо скрыпка,
Толькі лоўка, толькі шыбка.
Дастае скрыпку і прабуе струн.
Вось зайграю ва ўсе плечы
Ад запечку ды да печы,
Ад парога да парога…
Выбягае кабета-вар‘ятка, зышоўшая з розуму праз пажар, — у зрэбнай спадніцы і кашулі — без каптана; на левай руцэ ў яе — як дзіцянё — абкручана анучамі галавешка, а ў правай — сьціскае ў жмені нож; як выбегла — хлопец адскочыў у бок.
