Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/56

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

НЯВЕСТКА

на выхадзе

Не забыць каб зноў даёнкі.

ДЗЯЎЧЫНКА

і хлопчык з ёй — абое ўжо заплакаўшыся

Дзе-ж той тата зьбег сягоньня?

ХЛОПЧЫК

Мамка ёсьць, але вон гоне.

ДЗЯЎЧЫНКА

Мамку маем і ня маем.

Ідуць далей разглядаючыся.

ПАДРОСТАК

дурнаваты, вядучы сьляпую бабу, каторая, баючыся, ступае

Зараз, зараз сьвет пазнаем…

СЬЛЯПАЯ

Ці ня зьбіўся ты з дарогі? —
Дзе ступлю, пячэцца ў ногі.

ПАДРОСТАК

Ціха бабка, пойдзе гладка;
Не сьпячэшся, як аладка;

Як ні бойся — не ўбаішся:
Ўсе сягоньня падпякліся.

Убачыўшы ламацьцё.

А, начовачкі і столік!

СЬЛЯПАЯ

Дзе-ж мы гэта, мой саколік?

ПАДРОСТАК

А пад грушай на узьмежку;
Сядзь пад ёй во, як пад дзежкай,

І глядзі на дым чырвоны
Здаля, як з-пад парасону.