Гэта старонка не была вычытаная
ХЛОПЧЫК
Падсадзі — сарву я грушку;
Хачу вельмі піць і есьці.
ДЗЯЎЧЫНКА
падсаджвае хлопчыка з павагай
Вось уздумаў грушы трэсьці.
Тутка гэткае няшчасьце, —
Ня дзівота і прапасьці.
А ён, бач, з сваёй ядою!
ХЛОПЧЫК
саскочыў і грызе сарваную дзічку
Пабяжым цяпер затое.
ДЗЯЎЧЫНКА
Ня лезь толькі ў вочы з плачам:
Татку, мамку недзе ўбачым.
ХЛОПЧЫК
з радасьцю адбягаючы з дзяўчынкай
Недзе знойдзем, недзе ўбачым!
1-я КАБЕТА
цягнучы саху, заплакаўшыся
Што за ночка! што за ночка!
Не пакінуў і ламочка!
Як сярпом, зжынае, голе…
А стары, прост, сходзіць з поля,
Галаву саўсім губляе —
Сам ня знае, што хватае;
То у хлеўчык матанецца,
То ля пуні апынецца…
Ні прыстаньня, ні куточка…
Што за ночка! што за ночка!!
