Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/48

III

ПАЖАРЫШЧА

Дасьвітак. Непадалёку ад пажару. Пасяродку стаіць дзікая груша. Валяецца колькі галавешак. Далей — трохі ўправа — пачынаецца палаючая вёска: з некаторых хат засталіся ўжо толькі печы ды каміны, а па бакох ляжыць асмалеўшае бярвеньне. Пажар падбіраецца пад другі канец вёскі. Калі-ні-калі ўзрываецца вецер і даносіць снапы іскраў. Чуваць гул полымя і людзкіх галасоў.

1-ы ПАГАРЭЛЕЦ

цягнучы лаву

Скуль і як яно ўзялося?
З чыёй хаты занялося?..

Сплю, як толькі сьпяць уночы,
Чую, лезе дым у вочы;

Усхапіўся, паглядаю:
Мора полымя гуляе;

Сам ня знаю, ў што ўчапіцца…
Ну за лаву — прыгадзіцца.

Ідзе далей.

2-гі ПАГАРЭЛЕЦ

з андараком і каптаном бабскім

…Мы з сваёй яшчэ ня спалі:
Дзіцянятка калыхалі…

Раптам — відна… Я у дзьверы,
Ды ня ў дзьверы, а ў кут зьмерыў.

Сяк-так выскачыў за хатку…
Бачу, косіць ад пачатку