Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/44

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Сядзьце шумна, як расохі,
Дурнап‘ян, чартапалохі;

Як звон фляшак — неўгамонна,
Як сама кроў — так чырвонна,

Як пагібель — так шчасьліва;
Затуманьце ўсе парывы,

Каб ня зводзіў скарб ласкавы…
Цемра тут закон і права!

ТАВАРЫШ 6-га ВІДМА

Так аплуціў, ачмуціў,
Як чарвяк лісток вішні,
Хоць і знаю, што круціць,
Хоць і знаю, што лішне.

Мушу даць, хоць ня штукі:
Зьмёў з тачка і паскрэбы;
Кажуць, лепшай прынукі
Не найсьці — як патрэба.

6-е ВІДМА

На, і доўга не таргуйся,
І па скарб да нас ня сунься,

Сядзьце ціха, сядзьце скрыняй,
Як-бы мухі ў павуціне.

Як кароўка — гэтак дойна,
Як свая цень — так спакойна;

Гібка так — як валаконцы,
Так процэнтна — як чырвонцы, —
І па скарб ня лезь аблавай:
Цемра тут закон і права!

ТАВАРЫШ 7-га ВІДМА

двое — старая кабета і падростак

КАБЕТА

Каб хаця ўжо сьвечак
Як найболей разьнеціў,