Тут ня гандаль, тут ня крама:
Няма дзёгцю, няма солі…
Вон! Засядзь клапом пад трамай,
Шукай скарбу ў сваёй столі.
Вон адгэтуль! вон са скурай!
Я ганю цябе сьвячніцай:
Вечнай плесьняй гэтых мураў,
Неспажытаю цямрыцай.
Хто гішэфты нам папсуе,
Я здаўлю таго прынукай:
Абручом такім спаўю я,
Як вужакай, як гадзюкай.
7-е ВІДМА
Дужа, дужа так нягодна:
Праў сьвянцоных не шануеш;
Гэтай подласьцю выроднай
Сабе пекла прыгатуеш.
Скуль ты маеш дазваленьне
Скарбам гэтым карыстаці?
Прэч адгэтуль безадменна!
Ціха сядзь у сваёй хаце.
Прэч ад нашага ўладарства!
Я ганю цябе павагай
Найвышэйшай земных царстваў!
Здрадай к сьвету, к цемры смагай.
Хто наш голас не ўшануе, —
Я здаўлю таго прынукай:
Абручом такім спаўю я,
Як вужакай, як гадзюкай.
ЧОРНЫ
звонячы ўсё золатам
Ўправа, ўлева, ўлева, ўправа
Аплятаці шчыльна, жвава
Абручамі ў знак, ня ў знакі,
Як гадзюкі, як вужакі!
