Псуці хочаш нам машыны
Нашай фабрыкі цямрычнай…
Вон адгэтуль! вон, скаціна,
З сваёй думай неабычнай!
Вон адгэтуль! Тут крануці
Я нічога не дазволю:
Я ганю цябе акуцьцем
Гэтай хорамнай будоўлі.
Хто псуць фабрыку спрабуе —
Я здаўлю таго прынукай:
Абручом такім спаўю я,
Як вужакай, як гадзюкай.
5-е ВІДМА
Ці ты блёкату напіўся,
І залішне перамерыў? —
Аж пад мур наш заваліўся
З сваёй востраю сякерай.
Не, ня трапіў на пару ты,
Ня туды прывёў бог шкляны…
Напаю цябе атрутай,
Аж патомак будзе п'яны.
Вон адгэтуль, покі цэлы!
Я ганю цябе законна:
Шкляным звонам, капляй белай, —
Царства нашага аслонай.
Хто звадзіць шынк наш спрабуе,
Я здаўлю таго прынукай:
Абручом такім спаўю я,
Як вужакай, як гадзюкай.
6-е ВІДМА
Ну, чаго сюды прыпоўз ты?
Ці табе ня здаў хто рэшты?
Чаго лезеш горш каросты
І гішэфты мне псуеш ты?
