Гэта старонка не была вычытаная
УСЕ ТРЫ
разам
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Пакуль сонца зірне,
Загадаем яму
Сьніці на кургане.
Садзяцца: дзьве — наабапал — у залаве, адна — у нагах. Ціха жаласьліва пяюць; шум лесу зьліваецца з іх песьняй.
Сьпі, наш міленькі саколік,
Госьць наш ня званы, ня сланы!
Днём пагубляў ты даўно лік
Долі сваёй няспынянай.
Мы над табою, мы — цені,
Поля і лесу начніцы, —
Казкай павеўнай асенім
Думкі твае злыбядніцы.
Гу-та-та, гу-ля-ля!
Казкай павеўнай асенім…
Сьпі, наш міленькі… Нікому
Гэткага сну ня ссылалі:
Будзеш ты дома, за домам,
Будзеш ты бліжай і далей;
Сокалам вольным па сьвеце
Будуць павевы насіці;
Вогнікі ўгледзіш на цьвеце, —
Будуць табе іх гасіці.
Гу-та-та, гу-ля-ля!
Будуць табе іх гасіці…
Сьпі, наш міленькі… Далёка
Неба глухога сьвітаньне;
Будзе нялёгка, нялёгка,
Покі дзень новы настане.
