Гэта старонка не была вычытаная
ЁНТАК
Дык во, бачыла, во чула!
Мо‘ цяпер паверыш мне!
ГАЛЬКА
прытомней
Дзе мой сокал? Янка дзе?
НТАК
паказвае на касьцёл
Глядзі — там!
ГАЛЬКА
гледзячы
Ах!
Вяртаецца, валіцца на зямлю. Ёнтак становіцца блізка каля касьцельных дзьвярэй.
ЁНТАК
да Галькі
Ля аўтара сталі разам!
Ксёндз чытае, яны сполам
Яму ўтораць, а з выразам
Кожным плача маладая,
А той Янка рад, вясёлы.
ГАЛЬКА
Шкода Янкі, і такая
Мяне шкода! А ты-ж, Ёнтак,
Чаму мучыш так мяне?
ЁНТАК
не зважаючы
Цяпер персьцень ён ёй даў,
А яе — ўзяў, толькі жонка
Яго плача, а ён, браце,
Так вясёлы, як бываў.
