Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/21

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

УСЕ ТРЫ

разам

Ах, як сьмешна было!
Ну, яна, ну сям‘я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!

3-я РУСАЛКА

адчэпліваецца і снуе па кургане

Ах, і здарыўся мне
Так-жа сёлета сьмех.
Пільнавала лажка,
Дзе быў блізка начлег.

Траўка ладна ужо
Ад зямлі адышла
І панаднай была
Для каня, для вала.

Меў на воку яе,
Як хто толькі зірнуў;
Аж сьмяльчак раз адзін
Так яе ня мінуў.

Ночкай цёмна было,
Як на дне у вадзе;
Хмары месяц зьвялі,
Зоркі так-жа нідзе.

Я ў травіцы сяджу:
Бачу, нейкі бядак
На худзенькім кані
Падцікаецца так.

Сядзіць конна, а ўвесь,
Як асіна, дрыжыць;
Падабраўся к лажку,
Як сава, ўкруг глядзіць.