Гэта старонка не была вычытаная
2-я РУСАЛКА
адчэпліваецца і садзіцца пад дзеравам
Ўжо нядаўна было;
Пільнавала ў аўсе
Так я грушу адну, —
Бач, хлапца к ёй нясе.
Абарваны такі,
Адно зрэб‘е на ім;
Босы быў і усім
Тросься целам худым.
Як да йгрушы дабег,
А ўжо быў на ёй плод,
Зірнуў, плюнуў ў руку, —
І на йгрушу, як кот.
Як да верху далез,
Давай дзіч тую рваць,
І за пазуху ўсё
Напіхаці, хаваць.
А я тут галінкой
Па камлі грушы хлоп!
Ды вось як: сучком трэсь: Паказвае.
Зьляцеў хлопец, як сноп.
Лятучы, зачапіў
Кашулёнаю сук,
І з-за пазухі ўсе
Грушы кучай стук-стук!
Ня зьбіраў, паляцеў —
Уцякаў, як быў дуж.
А я ў хохат, у сьмех
І з хлапца і з ігруш.
Ах, як сьмешна было!
Як сьмяялася я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
