Гэта старонка не была вычытаная
І адбіраў мне ў цяжкай нягодзе
Ядыну ўцеху?
Яго я зблізка бачыла, чула,
Майго сакола!
З пэўнасьцю
І вернецца ўжо, і не пакіне!
ЁНТАК
Бедна з сэрцайкам ты кволым!
ГАЛЬКА
Чуць не замерла на сьмерць яно так
З жалю мне, беднай…
З лёгкім нараканьнем
Ах, мой ты Ёнтак, і што-ж было так
Мучыць дарэмна?
ЁНТАК
крыху з насьмешкай
Ха-ха-ха!..
ГАЛЬКА
зьдзіўленая
Сьмяешся ты? Зьбяжым адсюль!
ЁНТАК
Дык жыва прэч! —
ГАЛЬКА
азіраючыся неспакойна
Так дзіўна ў гэтай шумнай мясьціне,
Так неяк страшна сельскай дзяўчыне!
Ня відна як, ня відна, скуль
Сонейка ўсходзіць;
