Гэта старонка не была вычытаная
Ласкатала іх я
Ад расы да расы.
Пільнавала іх я;
Ажно раз, нада днём,
К ім кабета ідзе,
Проста йдзе з фартухом.
Вочы ўпаўшы ў яе,
Не вясёла яна,
І худая уся —
Косьць ды скура адна.
Як прышла, ды скубель
Каласкі так мае,
І адзін за другім
У фартух, як свае.
А я шась! а я ў сьмех!
Зьняў кабеціну страх,
Ды наўцекі адтуль,
Толькі чула я — ах!
Разьвязаўся фартух,
А яна ўсё бяжыць,
І расьсеяла так
Каласкі па мяжы.
Ах, як сьмешна было!
Як сьмяялася я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
УСЕ ТРЫ
разам
Ах, як сьмешна было!
Ну, яна, ну сям'я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
