Гэта старонка не была вычытаная
РУСАЛКІ
выбегшы, разам
І ня наш, і нічый, —
Так сабе чалавек.
1-я РУСАЛКА
Для спачынку яму
Я прыдумала лек.
2-я РУСАЛКА
І мне ведама ўжо.
3-я РУСАЛКА
Знаю я. Як ня знаць?
УСЕ ТРЫ
разам
Вось тут на кургане
Яго ўложым мы спаць.
Чапляюцца зноў валасамі за сукі і калышуцца.
Ха-ха-ха! Сёньня ўжо
Ён ня выйдзе адсюль.
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-та-туль!
1-я РУСАЛКА
Ах, успомніла я
Сваё ўлетку жыцьцё;
Пільнавала тады
Я за вёскай жытцо.
Ужо сьпелы былі,
Як адзін, каласкі;
Вецер іх калыхаў
Вось так, так на бакі.
Ласкаталі так мне
Яны твар, валасы;
