Гэта старонка не была вычытаная
Пакуль блуду яго
Не надыдзе канец.
Разьбягаюцца.
САМ
разглядаючыся
Ня сьлеп я, здаецца,
Здаецца, ня п‘ян, —
Зноў гэтае месца,
Той самы курган.
І ногі прысталі,
І хочацца спаць,
А сьцежкі, чым далей —
Ня знаць і ня знаць.
Ці кінуў хто ўрокі
У кожны тут кут,
Ці ведзьмы ў нарокі
Мяне водзяць тут.
Так шумы пужаюць,
Чуць што дзе дрыгне;
А дома чакаюць
Даўно ўжо мяне.
Гоп! гоп! Ня чуваці,
Адказу няма.
Ой, пушча, ой, маці,
Ты зводзіш здарма!
Жартуеш здарма ты,
Наклаўшы ламоў…
Я траплю да хаты,
Я траплю дамоў!
Ідзе далей.
