Гэта старонка не была вычытаная
Я ў пялёнках яго
Закапала ў зямлю.
Як нябожчык, жуда
Мяне ўсю абняла:
Я у горад адтуль
Пабрыла, уцякла.
Ну, пасьля гарадзкі
Брук мяне адалеў:
Хто мне лепей плаціў —
Ласкі лепшыя меў.
З віном сьлёзы піла,
Час маланкай ішоў;
Ня стрывала і там —
Уцякла ўжо дамоў.
Сьцюжай выла зіма,
Сьцежку сьнег засыпаў;
Даплялася сяк-так,
Дзе маленькі мой спаў.
Абняла курганок,
Сьлёзы беглі з павек,
І заснула я там,
Ах, заснула навек!
І за тое сную
Так сюды і туды,
Ўспамінаючы свой
Век з людзьмі малады.
УСЕ ТРЫ
разам
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Так сюды і туды —
Ўспамінаем мы свой
Век з людзьмі малады.
Чуваць зноў затрашчалі сукі.
