Гэта старонка не была вычытаная
XII
НА МОГІЛКАХ
Цёмная ноч перад узьвіжаньнем. Могілкі. Лётаюць совы і кажаны. На паваленым крыжы сядзіць цень Мужыка
ЦЕНЬ МУЖЫКА
Што насып размыла жвіровы?
Што спаць мне ў зямлі не дае?
Чаго кажаны тут і совы
Зьляцелісь на косьці мае?
Прэч гадзіны, сьліўні, рапухі!
Хоць згіньце ў праметнай на дне.
Благія і добрыя духі,
Прыблізьцеся жыва ка мне.
Так спаць не ахвота век целы;
Мне хочацца ведаць, пачуць,
Што чутна на сьвеце на белым?
Патомкі мае як жывуць?
Ці досыць ім хлеба, да хлеба,
Як добра ім плаціць зямля?
Ці ласкі ад сьвету, ад неба
Ня маюць, як некалі я?
Ці песьні пяюць, ці як мухі
Ў цянётах гніюць павука?
І ўсё гаварэце мне, духі,
Што зроблена для мужыка.
Зьлятаюцца тыя-ж самыя духі, што пры хрэсьбінах. Верцяцца каля Мужыка і папераменна пяюць.
