Гэта старонка не была вычытаная
МЕНШЫ СЫН
цалуючы нябожчыка руку — да маткі
Чаму, скажы, матуля,
Прыбраны так татуля
Ляжыць у гэтай скрыні
Такі халодны, сіні?
БОЛЬШЫ СЫНОК
Ня лезь ты без патрэбы:
Душа ўжо таткі ў небе.
Ня ўстане і на лета;
Памёр ён, значыць, гэта.
Дзеці адступаюцца; падыходзяць прашчацца другія. Сталяр забівае векам дамоўку. Суседзі бяруць нябожчыка на плечы і выносяць з хаты.
ХОР
Рай сьветлы бесканечны
На судзе астатэчным
Дай, божа, ўсім загнаным
На векі векаў. Аман!
Жонка і дзеці галосяць. Бацька, абвешаны торбамі, забірае ўнука і ідзе ў сьвет. Хата застаецца пустая. Чутны званы. Выюць сабакі.
