Гэта старонка не была вычытаная
БАЦЬКА
уціраючы няўзнак сьлёзы
Дзяржыць бяда старога,
Хаваюць маладога;
Забрала дамавіна
Ня бацьку, але сына.
Ня месца мне у хаце:
Ня дуж я працаваці;
Пры кім дажыць тут веку
Няшчаснаму калеку?
Вазьму я хіба ўнука,
Ці ў сьвет ісьці навука? —
Пайдзём ад хат да хаты,
І к бедным і к багатым,
Зьбірай, стары, хатомкі,
І зрыўкі і атопкі:
І жыва з хаты роднай
На сівер на нязводны!
Выцягвае з-за печы лахманы і атопкі
СТАЛЯР
кончыўшы века да труны
Як згаварыці слова,
І века ўжо гатова.
Закрыць дамоўку можна,
Падхозь прашчацца кожны.
Падходзь чужы і хатні
Заглянуць раз астатні
Вось на таго, што дзетак
Бяз часу кінуў гэтак.
Ня кепскім быў суседам:
Шоў прадзедаўскім сьледам,
Ня крыўдзячы нікога;
Цярпеў. сам крыўдаў многа.
