Гэта старонка не была вычытаная
Гасьцінцамі, дарогамі
У горад шуркі цягнуцца, —
Не за маймі парогамі
Скарб пасечны хаваецца.
ЗІМА
Табе жыцьцё, знаць, сьцелецца
Як-бы сама нуда тая;
Пашлю ў дабаў мяцеліцу,
Няхай. з бядой рассватае.
Адыходзіць. Пачынаецца мяцеліца. Цямнее. Хвойка падсечаная з трэскам і грукам валіцца і забівае Мужыка. Стада згаладалых ваўкоў прыбліжаецца к нябожчыку. Лес стогне.
