Гэта старонка не была вычытаная
IX
СЬВЯТА
Хата што і вясной. На стале ляжыць стус грачаных бліноў. На палку ляжаць двое хворых дзяцей: другія босыя і ў адных кашулёнках поўзаюць каля маткі па хаце. На печы крэкча бацька стары. Мужык сядзіць на лаве і пад нос мармоча
МУЖЫК
Ну, ламака, ну, хамула!
Ці-ж стагнаць ня годзі?
Што мінула, то мінула,
Болей ня прыходзіць.
Пёкся, пёкся вясну, лета,
Аж толькі дзяржыся,
А цяпер спачынь за гэта
Ды павесяліся.
Трохі жонка хваравіта,
Трохі хворы дзеці,
Выпі чарку! ну і квіта!
На што там глядзеці?
Юрку варта-бы да школы,
З гора, пасылаці!
Ня шлі: будзе, як ты, голы,
Хай сядзіць у хаце…
Насьці трэба чаравікі,
Кажушок Сымонку,
Ну, на гэта час вялікі…
Пара-ж і ў карчомку!
