Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/122

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ЖОНКА

Што ты там бурчыш пад нос?
Скрабеш каля вуха?
І ўдаеш паглядам косым
Вялікага зуха?

„Пагуляці… да карчомкі…“
Вось дык малайчына!
А дзе лапці ў тваёй жонкі?
Дзе дровы, лучына?

Трэба новае карыта,
Каптан Зосі трэба,
Просіць хвэльчара Мікіта —
Ўжо ня есьць і хлеба.

Не табе спачыць, хамуле,
Не табе сьпяваці,
Не да сьмеху, не да гуляў,
Калі бяда ў хаце.

СТАРАСТА

ўваходзіць трохі падпіўшы з нейкай сьмешнай важнасьцю і строгасьцю

Вось і трапіў к вам нарэшше…
Ну, рыхтуйся, братка!
Кішанёй мусіш патрэсьці:
Трэба нам падаткаў.

Трэба чыншу, трэба „пені“ —
Быў прыказ з павету,
Каб за тыдзень непраменна
Ўнесьці дробязь гэту.

Дык спраўляйся-ж і то лоўка!
Бо ня жыць і ў хатцы,
І з апраткай, і з кароўкай
Прыдзецца расстацца.