Гэта старонка не была вычытаная
Ці сюды, ці туды,
Ад калоды, ад пня.
Ўжо ня выйдзе ад нас
Аж да белага дня.
Гу-та-та, гу-ля-ля!
Аж да белага дня!
1-я РУСАЛКА
чапляючыся зноў за сук валасамі
Як люблю я, люблю
Гутатацца вось так!
Як-бы дзе на градзе
Зацьвітаючы мак.
Помню гэта было
На зямлі між людзьмі:
Як любіла-ж яго
Сэрцам, думкай сваймі!
Як бажыўся ён мне,
Што так любіць і ён.
Колькі ночак зьвялі,
Сон ішоў нам ня ў сон.
Сон быў гэта, ах, сон.
Зноў зіма па вясьне:
Ён пайшоў за другой;
Ён пакінуў мяне.
І тады, ах, тады
Адна сьцежка была —
Ці ў раку, ці ў пятлю…
Ну — ў пятлю я пайшла.
І за тое люблю
Гутатаціся так,
Як-бы дзе на градзе
Зацьвітаючы мак.
