Гэта старонка не была вычытаная
МУЖЫК
Восень, ясная пані,
Глянь! я лгаць не хачу —
Да паўзімкі ня стане,
Як лічу, ня лічу.
Няма штосьці ўмалоту,
Ды і што малаціць?
Копкі дзьве акалоту,
Грэчкі з возік ляжыць.
З копку яркі, ячменю,
Трохі сена, аўса…
Вось і хлеб, і насеньне,
І за труд плата ўся!
Пры стале-ж сядзе спорна
Спажываці дары:
Жонка, дзетак сямёра
Ды татуля стары.
ВОСЕНЬ
Праўду вашэць гамоне:
Бог ня вельмі ўспамог,
Але ты не сягоньня
Так устаў, так і лёг.
Вось і сёлета трэба
Дацягнуць да канца,
Прыкупі з пудзік хлеба,
Да пазыч з воз сянца.
Пудзік хлеба з мякінай,
Груцы, бобу крыху,
Якой бульбы асьміну —
Ці-ж ня дось мужыку?
МУЖЫК
Ну і рада, ой рада!
Дакупіць, дакупіць!..
