Гэта старонка не была вычытаная
ЖОНКА
выцягваючы стрэмку з пальца
Дзіцянё ў казлох
Адзываецца;
Пагляджу, пайду,
Як там маецца.
Ох, каб так шнурок
Свой счырыкалі!
Ўжо за пашу ў двор
Адбыць клікалі.
МУЖЫК і ЖОНКА
разам
І жыцьцё-ж, жыцьцё
Беспрасьветнае!
Ці ня лепей ты,
Апраметная!
Мужык садзіцца кляпаць касу, а жонка ідзе к казлом і корміць грудзёй дзіцянё.
