Гэта старонка не была вычытаная
ЖОНКА
абкручваючы нагу, параненую аржоньнем
Не палі агнём
Гэтак, сонейка!
Не калі мне ног
Так, аржонейка!
Трудна сьпіну гнуць
Спрацаваную,
Каласы зьбіраць
Паваляныя.
Дабрыцом-сьцяной
Не пахвалішся,
Кроў і пот ліеш,
Заліваешся.
Ўсюды бог гасьціў
З сваёй ласкаю,
Толькі крыў, мінуў
Ніву хамскую.
МУЖЫК
Ўжо каса мая
Прытупілася:
Не бярэ сіўцу,
Замарылася.
Пакляпаць пайду
Там на межачцы
І бруском зьвяду,
Як належыцца.
Ды ў ход зноў пушчу
Пад песьнь сьлёзную,
Хай зноў бачыць сьвет
Сілу грозную.
