Гэта старонка не была вычытаная
VII
КАСЬБА І ЖНІВО
Сенажаць і поле, што каля грушы. Гарачыня стаіць нязносная. Мужык расхрыстаўшыся косіць. Жонка ў аднэй кашулі жне; пры ёй на козлах, абвешаных пасьцілкай, вісіць у начоўках дзіцянё; двое меншых поўзае ўсьлед за маткай.
МУЖЫК
абціраючы пот рукавом
Эх, труды, труды
Непазбытыя!
Эх, каса, каса,
Потам зьлітая!
І калі-ж з табой
Мы, сталёвая,
Здабываць пайдзём
Шчасьце новае?
Век зьвініш, сьвішчаш,
Адкляпаная,
Век плыве: сьляза
Няўніманая.
Там гудзе. віхор,
Леc хістаеwца;
Там пяе касец,
Пацяшаецца.
Эх, труды, труды
Непазбытыя!
Эх, каса, каса
Потам зьлітая!
