Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/110

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ПАДАРОЖНЫ

падбліжаючыся

Гэтак з песьняй, гэтак,
З верай і надзеяй
Кожны свой палетак
Хай арэ і сее!

Ці дождж залівае,
Ці вецер бушуе,
Птушка ані дбае,
Гнёзды ўе, будуе.

Ня пытаў араты
Свайго шчасьця, долі,
Што дадуць зярняты,
Кінутыя ў полі.

Гэтак з песьняй, гэтак,
З верай і надзеяй
Кожны свой палетак
Абарэ, засее!

АРАТЫ

як-бы сам да сябе

Тупы штось нарогі,
Конь ісьці ня хоча,
Млеюць рукі, ногі,
Пыл засыпаў вочы.

Ліха чуць старое —
Ломіць косьці, грудзі,
Жонка, як на тое,
З полуднем марудзіць.

Гэй, спачыньма, косю!
Люльку! закуру я,
Можа праца посьле.
Лепш памашыруе.