Гэта старонка не была вычытаная
МУЖЫК
што хвіля ўздыхаючы.
Ўжо стаю, ўжо іду,
Ясна пані Вясна,
Толькі вось на бяду
Зерня к севу няма.
Трохі нешта было,
Што мне Восень дала,
Вось Зіму нанясло,
І ўсё чыста зьвяла.
А пасьледні мяшок,
К калядам я змалоў,
Цяпер сьвіран і ток,
Ях хто махалам зьмёў.
І сам сеяць я рад,
Ды, як бачыш, з каляд
Усё выбраў да дна,
Ой Вясна! ой Вясна!
ВЯСНА
Што мармочыш ты там?
Няма часу чакаць, —
Табе раду я дам,
Як бяду ашукаць.
Асьмель трохі сябе,
Пыху з сэрца зьнімі,
І насеньне к сяўбе
З магазыну вазьмі,
Браць ня прыдзецца шмат,
Які пудзік, другі,
Бо, як чула я, брат,
Шнур твой вельмі вузкі.
