Гэта старонка не была вычытаная
II
НА СЛУЖБЕ
Дворны папар, лагі. Недалёка лес. Дзень хмуры; слата. Пасецца скаціна; каля яе снуе маленькі пастушок. Апратка ў яго паабрываная. Босы. У зазябнутых руках трымае бяроставую трубу. З лесу дарогай паказваецца кабеціна — яго матка
ПАСТУШОК
У сваёй хаце і пры матцы
Жыў ня жыў,
Бяда выпхнула бадзяцца,
Ў сьвет пабрыў.
Кожны гоніць, папіхае,
Свой, ня свой.
Ой ты, служба, ой благая,
Божа мой!
Ой ты доля пустасейна!
Рад ня рад;
Далі кут, і той ня пэўны —
Да каляд.
Нясуць хлеба, ці да хлеба,
І глядзяць:
Ведай, есьці шмат ня трэба…
Ўзяць?.. ня ўзяць?
Воўк, ваўчыха за гарою
Завядзе…
Ні прыстаньня, ні спакою
Ой, нідзе.
