ЯНКА
Эгэ! І пляшку бачу. А кажуць, што няможна дастаць…
МІКІТА
Усё можна, толькі асьцярожна. (ГАНУЛЯ зьбірае пакупкі). Вось тут селядцы, во, цыбуля да іх, а вот сала, а тут… меджду протчым — кілечкі… пальцы госьцікі абліжуць. (ГАНУЛЯ з пакупкамі выходзіць).
ЗЬЯВА III
ЯНКА — МІКІТА
ЯНКА
Гучны, як уважаю, баль у вас будзе.
МІКІТА
О, так! У нашым чыноўніцкім становішчы іначай няможна. Як чуць што зблышыў, дык і пачнуцца ўсялякія суды ды перасуды: адзін будзе казаць, што па службе атрымаў паніжэньне, другі — што ў карты прагуляўся, а трэці — што скнэра, а гэта — найгорш, і так пайшла пісаць губэрня, — не адцярэбішся. Становішча, меджду протчым, пане мой, абавязвае.
ЯНКА
А вы плюнулі-б на тое, хто што кажа, ды жылі сваім адумам. Пры тым, якое тут чорта чыноўніцкае становішча, калі яно ўжо не стаіць, а ляжыць, ды як яшчэ ляжыць — як трухлявая калода!
МІКІТА
Меджду протчым, гэта яно ляжыць так сабе — да часу, а потым зварухнецца і падымецца.
ЯНКА
Чакай, бабка, Пятра!.. Пакуль ваша гэта становішча ўстане, то вас саміх чэрві паточаць. Ды скажэце, калі ласка, каму і нашто патрэбна гэта ваша з мёртвых паўстаньне? Ды каму, якую тут карысьць вы прыносілі, як яшчэ стаялі?
