МІКІТА
Надта лёгкі і танны. Глядзеце. (Пераварачвае абразы). Раз, два! і гатова.
ЯНКА
Цікава толькі, як гэта вы з сваім апошнім саўбураўскім становішчам дапасуецеся да самай навейшай політычнай сытуацыі, што круціцца ўжо каля Пярэспы?
МІКІТА
Аб гэтым, я таксама, меджду протчым, не забыўся. Мой профэсар гэр Сьпічыні працуе са мной у даным кірунку ўжо некалькі часу і памагае мне расьцярэбліваць дарогу да будучай маёй кар‘еры ў губарнатарскай канцылярыі. Бяру ў яго лекцыі таго „языка“, з якім прыходзіць новая сытуацыя.
ЯНКА
Глядзеце толькі, каб гэты гэр Сьпічыні вам ня ўставіў і тут сьпіц, як і перад нямецкай сытуацыяй.
МІКІТА
Меджду протчым, гэр Сьпічыні таму ня вінен, што напладзілі сабе людзі языкоў, як тая трусіха трусянят, і мне, меджду протчым, як ідуць немцы — вучыся панямецку, як ідуць палякі — вучыся папольску, а як будуць ісьці нейкія іншыя — вучыся панейкаму паіншаму. І гэр Сьпічыні тут ня пры чым. Эх, каб я быў, меджду протчым, царом! Завёў-бы я ад Азіі да Аўстраліі, ад Афрыкі да Амэрыкі і ад Смаленску да Бэрліну адзін непадзельны рускі язык, і жыў-бы сабе тады прыпяваючы. А то круці галавой над языкамі, як баран які над студняй.
ЯНКА
Бачыў бог, што ня даў сьвіньні рог, а рэгістратару панаваньня. Але чаму-б вам, колежскій рэгістратар Нікіцій Зносілов, ня стацца тым, чым вы самдзеле ёсьць: Мікіта Зносак — і мілагучна і патутэйшаму, ды языкоў ня трэба мяняць, як цыган коні?
МІКІТА
Як гэта разумець, меджду протчым?
