Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/161

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ

(скончыўшы пісаць)

Дзенькуен пану!

(ВУЧОНЫЯ кланяюцца і выходзяць кожны ў праціўныя дзьверы, якімі прышоў быў).

ЗЬЯВА V

ГАНУЛЯ — ГАРОШКА — АЛЕНКА — ЯНКА — МІКІТА

ЯНКА

(да Мікіты)

Ну і дурыгаловы гэтыя вашы вучоныя!

МІКІТА

Усё гэта, меджду протчым, тутэйшыя людзі: адзін дзякавы сын, а другі — арганіставы.

АЛЕНКА

Хоць яны і вучоныя і тутэйшыя, а ўсё-ж такі надта сьмешныя.

МІКІТА

Для асоб з глухой вёскі, мамзэль, можа яны і сьмешныя, але для Менскай рускай, меджду протчым, інтэлігенцыі яны зусім сур‘ёзныя вучоныя.

ЯНКА

Такія сур‘ёзныя, пане совбур, як і сягонешні выгляд вашай хаты, асабліва гэтыя хвасты ад шпалераў ды абразы задам наперад.

МІКІТА

Гэта, пане профэсар, ёсьць вынік майго апошняга, меджду протчым, службовага становішча і апошняй політычнай сытуацыі, якая ўтварылася ў Расійскай, меджду протчым, імпэрыі. Усё гэта вымагала тое-сëе зьмяніць і ў хатніх абставінах, каб такім спосабам надаць болей, меджду протчым, дэмократычнасьці і прастаты.

ЯНКА

Лёгкі і танны спосаб у вас дапасоўвацца да сытуацыі.