МІКІТА
(зірнуўшы)
Гэта, здаецца, мае быўшыя імянінныя госьці.
(Уваходзяць шнурам з катомкамі за плячыма і з кіямі ў руках: ДАМА, ПОП, СПРАЎНІК і ПАН)
ЗЬЯВА V
ТЫЯ-Ж — ДАМА — ПОП — СПРАЎНІК — ПАН
МІКІТА
(вітаючыся, надскакваючы)
Каго я бачу, меджду протчым. Якое мілае, неспадзяванае спатканьне! Ці не мядзьведзь здох? Цалую ручкі мадам-сіньёры! Айцу духоўнаму маё сыноўняе ўпакарэньне! Вашародзіе, прымеце пакорны прывет! Маё найніжэйшае ўшанаваньне, ясьне пане грабя! Сядайце, калі ласка, сядайце!
(Прышоўшыя сядаюць)
ПОП
Ох, дзелеса — чудзеса! Прогрэшэнія нашы неісчысьлімыя. Навождзяху оне на себя возьмезьдзіе необозрымое.
МІКІТА
Куды-ж гэта, калі можна спытацца, мадам-сіньёра і мусье свае, меджду протчым, пэрсоны скіравалі?
СПРАЎНІК
Часова адступаць прышлося. Эвакуемся туды — на Захад, дзе сэрцу прытульней і грудзям дышыцца „вальготней“.
ДАМА
Часова перанашу сваю філянтропійную чыннасьць на тэрыторыю…
МІКІТА
(перабіваючы)
Быўшых нашых ворагаў — гэрманаў, мадам-сіньёра?
ДАМА
Мусье рэгістратар, вы згадалі!
