Гэта старонка была вычытаная
ДЗЕЯ ДРУГАЯ
Позьняя восень. Сьцюдзёна. Пад-вечар. Месца дзеі — кусок катадральнага пляцу, называнага іначай мянчанамі „Брахалка“, бліжэй ад Койданаўскай вуліцы, з відам насупроць — вежа з гадзіньнікам. Па пляцы колькі дрэў бяз лісьцяў, некалькі садовых лавак. Праз усю дзею праходзяць то сюды, то туды рознага калібру грамадзяне, грамадзянкі і йграе напераменку лера і шарманка. Пры падняцьці заслоны першым праходзіць справа ўлева лернік з лерай, а пасьля шарманшчык з шарманкай. Некалькі быўшых ПАНЯЎ, стоячы радам, прадаюць усялякія хатнія манаткі. Непадалёк ад ПАНЯЎ такі самы тавар прадае ГАНУЛЯ.
ЗЬЯВА І
ГАНУЛЯ — МІКІТА
МІКІТА
(у выцьвіўшым чыноўніцкім асеньнім пальце з настаўленым каўняром, з парасонам уваходзіць справа; да Ганулі).
Меджду протчым, мамаша, прадалі што-небудзь, ці не?
ГАНУЛЯ
А ні на іголачку. Як хто зачараваў. (Паказваючы на ПАНЯЎ). У тых таксама ніхто нічога ня купіў.
МІКІТА
Нешчасьлівым для гандлю і мне сягонешні дзень выпаў. Каб хто хоць на сьмех запытаўся аб марках. „Рускія“ кажуць — давай, а нямецкія, кажуць, меджду протчым, немцу прадай. А дзе тут таго немца зловіш, калі — па чутках — амаль ня ўсе ўжо з гораду вышлі. (Да праходзячага грамадзяніна). На хвіліначку, пане мусье! Хачу вам нешта запрапанаваць. (Грамадзянін затрымоўваецца). Можа з ласкі сваёй купіце ў мяне маркі?
(Грамадзянін іронічна і падазронна зьмерыў яго вачыма ды пайшоў).
