ГАРОШКА
А ад мяне прымеце вось гэта… З сваёй яблыні й сваімі рукамі зрабіў.
ЯНКА
(расчулены)
Дзякую, ад усёй душы дзякую! Ня ведаю, чым і заслужыў на гэткую ласку? (Уваходзіць МІКІТА і ГАНУЛЯ).
ЗЬЯВА XV
ТЫЯ-Ж — МІКІТА — ГАНУЛЯ
МІКІТА
Радуйся, вселенная! Абвяшчаю ўсім, усім, усім: немцы окупавалі, меджду протчым, Менск!..
ЯНКА
Ну і чорт з імі!
МІКІТА
І зусім ня чорт, пане, хэ-хэ-хэ! беларус. (Напявае).
|
Немцы едуць, нашы йдуць, |
(Убачыўшы Мікітавы падарункі).
Меджду протчым, што гэта ў вас, пане профэсар?
ЯНКА
Праўдзівая кашуля, праўдзівы пояс і праўдзівая лыжка.
ГАНУЛЯ
Якія-ж прыгожыя!
МІКІТА
Як уважаю, то і вы сягоньня імяніньнік.
ЯНКА
А праўда, імяніньнік, толькі з іншай плянэты.
(Званок. ГАНУЛЯ выходзіць і варочаецца, а з ёю СЬПІЧЫНІ).
